برای باران

  مرگ امروز صبح ( چهارشنبه 23/9 ) در کنارم بود . نزدیک اونقدر نزدیک که تجربه اش کمتر برای آدما اتفاق میفته . انگار قدمی بیشتر با من فاصله نداشت و چه هول و هراسی داشت ! یادم آمد که چه قدر دست خالیم . چه بی پشتوانه ! چه بی سرمایه ! دست خالی با یه عالمه کار نکرده و قرار انجام نداده و عهد وفا نشده . اما گذشت .گذشت . در حالی که بی تردید باید همراهش میرفتم . رفت و بهانه ای شد که یادم باشه در هر لحظه زندگیم میتونه دوباره بیاد و این بار مرا ببرد . خدایا ممنونم از محبتت . بی اندازه دوستت دارم . بی اندازه . باورم نمیشه که بین این همه آدم ،صدای منو شنیده باشی . به من توجه کرده باشی . ...